Zastanawiam się jak to jest na chwilę się zapomnieć.. Wypuścić się ze smyczy przyzwyczajeń i uzależnień od kontroli. Od postrzegania wszystko przez pryzmat kalki zaburzonego obrazu własnego siebie. Przestać się porównywać, analizować. Żyć spotkaniami z przyjaciółmi czy muzyką, koncertami czy pasją odmienną niż ta skupiająca się na sobie. Tak egoistycznie kroczyć każdego dnia.. Czuję, że całą swoją energię inwestuję w siebie. Jak to jest dzielić z kimś dobę, mieszkanie.. w ogóle życie? Słyszałam, że dziecko wszystko zmienia.. ale co jeśli ja nie będę mogła mieć własnego? Jak to jest mieć okres i biust? Spokojne nerwy, zasypianie bez gorączkowego sprawdzania bicia swojego zszarganego serca? Jak to jest nie myśleć po jedzeniu o tym jak tu je spalić..
Tkwię w swojej skorupce przyzwyczajeń. Cały czas chcę utrzymać swoje ciało i umysł na etapie małej dziewczynki.. Nie bójmy się tego określenia. Sam fakt, że tak strasznie boję się przytyć ponad te około trzydzieści sześć kilo. Utrzymują mi się wszystkie główne objawy any, a ja dalej w nich tkwię.. Odmawiam utrzymania wagi ciała ponad minimalną dla danej grupy wiekowej. Eskalacja lęku przed wzrostem wagi albo staniem się grubym.. Brak kolejno przynajmniej trzech menstruacji.. Nieadekwatne postrzeganie obrazu własnego ciała, podczas gdy w rzeczywistości osoba taka ma znaczną niedowagę..
Po co to napisałam? Może żeby sobie po raz kolejny uświadomić, że to, co robię, jak funkcjonuję i zachowuję się nie jest normalne?
Podczas tych wakacji zawsze po śniadaniu składającym się z kęsów „tego i tamtego“, które codziennie musi mieć podobną, niską kaloryczność idę na długi spacer, zazwyczaj około 8-10 km.. Nie jem po południu i wieczorem. Męczy mnie to.. Założyłam też i prowadzę folder ze zdj, w którym wrzucam screeny i motywujące mnie do zdrowienia teksty z różnych zrodłem m.in blogow. Na YT utworzylam playliste, na ktorej blogerzy mowią swoja wage i wzrost zebym sobie uswiadomila ile normalnie waza ludzie w moim wieku i okolo, zeby poczuc sie lepiej, ze jestem jedna z najchudszych. Czytam angielskie blogi pro recovery, rozne publikacje pomagajace mi naprowadzic sie na wlasciwe tory. Chce byc zdrowa i nie myslec ciagle o wygladzie! Nie chce tych przewalajacych sie przed oczami cyferek na wadze, obrazow ze szpitala, obrazow wychudzonych postaci, kosci, zapadnietych policzkow, wspomnien siebie z najchudszego okresu, tabeli kalorycznych, porownywania swoich jadlospisow z innymi ludzmi, liczenia kalorii z kazdego kęsa, mysleniu o spalaniu kalorii. Czy za duzo zjadlam? A może za malo? Czy zdrowo czy nie? Czy sie zmienilam przez ostatni miesiac? Aaa pomocy!
Może jak zacznie sie kolejny rok akademicki to to się uspokoi, bo w końcu zajmę się czymś konkretnym. Oby. Marzę o swoim własnym świecie spełnionym bez ed. Będę rozwijać swoje pasje, pisanie, wszelkie odłamy zapędów dziennikarskich, zainteresowania blogosferą.. Dam radę, nie dam się stłamsić. Dopóki walczę, jestem zwycięzcą. Jestem silna i znajdę swoje szczęście.
